Szkoła Podstawowa w Kobylnicy

Home > Z życia szkoły > Patron

PATRON

Szkoła Podstawowa im. Kornela Makuszyńskiego w Kobylnicy

Od 30 maja 1998 roku Patronem Szkoły Podstawowej w Kobylnicy jest Kornel Makuszyński. To jeden z najpopularniejszych, najbardziej poczytnych pisarzy, często nazywany ,,polskim Dickensem”. Na jego książkach wydawanych w milionach egzemplarzy, filmowanych i tłumaczonych, wychowały się pokolenia młodych Polaków, bo dla nich głównie pisał. Najbardziej znane to: "Awantura o Basię”, "Szatan z siódmej klasy”, "O dwóch takich, co ukradli księżyc”, "Panna z mokrą głową”, "Szaleństwa panny Ewy”, "Przyjaciel wesołego diabła”, "120 przygód Koziołka Matołka”. Przeszedł do literackiej legendy jako "dziecko szczęścia” - ulubieniec czytelników, którzy w roku 1937 wybrali go na członka najbardziej wówczas szacownej instytucji, Polskiej Akademii Literatury.

Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 r. w Stryju. Gimnazjum ukończył we Lwowie. W roku 1902 debiutował wierszami zamieszczonymi w dodatku literackim "Słowa Polskiego” redagowanym przez Jana Kasprowicza. Po ukończeniu Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza, odbył w latach 1908 – 1910 studia w Paryżu. Od czternastego roku życia sam utrzymywał się korepetycjami, potem zaś pracą dziennikarską. W 1910 roku został recenzentem teatralnym "Słowa Polskiego”. Pierwszą książkę pt. "Połów gwiazd” wydał w roku 1908. W 1914 roku, po wybuchu I wojny światowej, który zastał go na Litwie, został wywieziony do Rosji. Rok później powrócił do Lwowa i zajął się organizowaniem teatru, obejmując jednocześnie kierownictwo literackie Teatru Miejskiego. Ze Lwowa trafił do Kijowa, gdzie piastował obowiązki kierownika Teatru Polskiego i prezesa Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich.

Z końcem 1918 roku zamieszkał w Warszawie i w latach 1920 – 1924 był redaktorem literackim i krytykiem teatralnym "Rzeczpospolitej”, współpracując jednocześnie jako sprawozdawca teatralny z innymi czasopismami. W 1926 roku uhonorowano go Państwową Nagrodą Literacką za "Pieśń o Ojczyźnie”. W roku 1931 Zakopane przyznało mu tytuł Obywatela Honorowego. Okupację niemiecką pisarz przeżył w Warszawie. Po upadku Powstania Warszawskiego przeniósł się do Zakopanego. Aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym miasta, szczególną miłością darząc dzieci, z którymi często spotykał się w salach szkolnych i sanatoryjnych podczas licznych odczytów.

Niestety, z powodu sytuacji politycznej naszego kraju, w swoich ostatnich latach życia Makuszyński był pisarzem skazanym na nieistnienie – nie wydawanym, nie wznawianym, zapomnianym i oficjalnie potępionym, usuwanym z bibliotek i z własnego mieszkania. Przygnębiony, schorowany, ale nie osamotniony ani opuszczony zmarł 13 lipca 1953 roku w Zakopanem i pochowany na cmentarzu zasłużonych na Pęksowym Brzyzku. Dowodem nieustającej pamięci i miłości do pisarza są wiązanki kwiatów składane niemal codziennie na skromnym nagrobku.